Herkese merhaba ☀️😃🌞
Nasılsınız? Umarım iyisinizdir. Yazarın ilk romanı ve yazarın anlarımını, dilini ve akışını çok sevdim. 43 yaşında aldığı haberle hayatı tamamen değişen Süreyya’nın kendi hayatını anlattığı bir kitap. Süreyya, kendi hayatını başkası yazmış gibi yazar ve kendisinin yazmış olduğunu çok çok sonradan anlıyoruz. Ama Süreyya’yı yeteneksiz be bir hevesle yazdığını düşünen kötü karakterimiz NY, kitabın güzelliği yanında kalakalır. Ki bence burada NY, yazarımızın kendisi ve kendisine karşı bir ironi yapıyor.
Kitabın diğer kahramanları olan Nihal, Kasım, Çiğdem, ve Müşide karakterinin hayatlarına da tanık oluyoruz. Bu da romanın çok katlı olduğunu görüyoruz. Süreyya’nın çocukluğundan beri insanlardan kaçarak ve sıkışmıştık hissiyle büyüdüğünü görüyoruz. Bunun sebebini de ilerleyen sayfalarda annesinin yokluğundan olduğunu öğreniyoruz. Fakat onu terk eden annesi ile yıllar sonra annesinin onu araması ile değişir.
Yazar, ayrıca ülkemizin son 50 yılını ve Süreyya’nın hikayesini tarihi olaylar (depremler, darbe, operasyonlar, saldırılar) ile tüm karakterlerin hayatları ile özleştirerek anlatıyor. Yazarımızın birçok eser ve sanatçıya gönderme yapması ayrı güzeldi. Sevilmek, geçmiş ve gelecek, terk edilmişlik, çocukluk, şike olmak, aramak, kaybolmak, bellek, birey ve toplum, yaşam ve ölüm gibi konuları da ele alıyor. Roman boyunca birçok mekana ve insana dair şeyler de okuyor, öğreniyoruz. Ki içlerinden en önemlisi Süreyya ile ilgili olan Asude Apartmanı.
Süreyya ve telefondaki annesi tarafından hikayeyi okuyoruz ama daha çok Süreyya’dan okuyoruz. Eksik parçaları ise annesinden dinliyoruz. Hem tanıdık hemde birbirine uzak iki kadının hayat hikayeleri oldukça dikkat çekici ve hüzünlü. Süreyya, annesi ile hesaplaşmadan hiçbir şeyin düzenleyeceğinin farkındadır ve annesi de bunu fark eder. Tavsiye ederim. Keyifli okumalar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder